Twee methodes onder de loep
Titaniumdioxide is een nanosubstantie die via UV-straling een chemisch proces kan activeren en vervolgens de vrijgekomen chemische energie kan gebruiken om verschillende schadelijke stoffen af te breken tot onschadelijke vloeistoffen. Hoewel dit proces al langer bekend is, had niemand tot nog toe het gebruik ervan op asfalt onderzocht. Voor het onderzoek waren er twee methodes: titaniumdioxide mengen met asfalt en het mengsel op de weg gieten of de stof rechtstreeks op het asfalt sproeien.
Elke methode heeft voor- en nadelen, legt Arne uit. “Titaniumdioxide in het asfalt werkt veel langer en verspreidt zich duurzamer. Op die manier komt de substantie echter ook minder in contact met UV-straling, waardoor de effectiviteit van de chemische reactie sterk afneemt, tot slechts 10% ongeveer. De besproeiing met titaniumdioxide interageert daarentegen maximaal met UV-straling en blijkt tot 95% effectief. Voorbijrijdende auto's zorgen wel voor een snellere afbraak, maar je kan de spray eenvoudig opnieuw aanbrengen. Bij de mengmethode is alleen heraanleg mogelijk.”